1821 – 2021 200 ΧΡΟΝΙΑ !!!

Πριν από πεντέμισι περίπου αιώνες, η τρισένδοξη Ελληνική φυλή, η γεννήτρα κάθε υψηλού και ωραίου, ο τόπος που φώτισε και εκπολίτισε τον κόσμο με τα πολυτιμότερα προϊόντα του πνεύματος και της τέχνης, ο καθάριος αυτός Ελληνικός πακτωλός, υπέκυψε στον αγριότερο και αιμοσταγέστερο κατακτητή.
Η βασιλίδα των πόλεων, ο φωτεινός φάρος ολόκληρης χιλιετίας, έγινε η έδρα των μυσαρών σαρικοφόρων του Ισλάμ. Ο Ναός της Αγια-Σοφιάς, από θαύμα και καύχημα της Ορθοδοξίας, γνώρισε τον εμπαιγμό και σκιάστηκε απ’ τους μιναρέδες των κηρυγμάτων του Αλλάχ.
Οι πανανθρώπινες αξίες, για τις οποίες τόσο αγωνίστηκαν οι Έλληνες και τόσο αίμα πρόσφεραν σαν σκληρό τίμημά τους, καταρρακώθηκαν από το μολυσμένο χνώτο του κατακτητή.
Ραγιάς ήταν ο Έλληνας. Ραγιάς κι αυτός και τα παιδιά του. Ευτελές ον, χωρίς κανένα δικαίωμα στην οικογένεια, στην τιμή, στην αξιοπρέπεια. Δεν όριζε γυναίκα, παιδιά, περιουσία. Δούλευε μονάχα σκληρά και ολόμοχθα για να γεμίζει το αμπάρι του αφέντη και να γεννάει παιδιά, για να γίνουν γενίτσαροι, που κάποια στιγμή, θα του έπαιρναν την ίδια του την ψυχή.
Η ένδοξη γη, σφάδαξε, κάτω από το πέλμα του σκληρότερου δυνάστη της ιστορίας. Κάθε ανθρώπινη αξία ποδοπατήθηκε βάναυσα. Οι άνθρωποι του πνεύματος και οι δημιουργοί της τέχνης ξεριζώθηκαν, ή αποκεφαλίστηκαν σαν μάρτυρες της πίστης για τη μεγάλη ιδέα.
Τι ειρωνεία και τι θλιβερό κατάντημα!! Η ελευθερία φυγαδεύτηκε σαν επικηρυγμένος κακούργος. Και το ζοφερό σκοτάδι, έπνιξε την ανάσα των σκλάβων με τη σφιχτή θηλιά της πικρής δουλείας.
Αλλά ο Έλληνας δεν τον αντέχει το ζυγό. Ποτέ δε χάνει την ταυτότητα και την εθνική του πυξίδα. Παραμένει ισχυρός κυματοθραύστης στη θύελλα και θεριεύει στα βάθη της ψυχής του την ακλόνητη πίστη στην πατρίδα, στη θρησκεία, στους θρύλους, στα τρόπαια και στις παραδόσεις της φυλής.
Και έτσι ζυγώνει η μεγάλη ώρα. Η ιερή στιγμή του υπέρτατου χρέους, η ώρα του μεγάλου ξεσηκωμού, η έκρηξη της επανάστασης του ’21, ο Ευαγγελισμός για την ανάσταση της Ελλάδας.
Άλλωστε διπλό Ευαγγελισμό γιορτάζει αυτές τις ώρες η πατρίδα μας. Τον Ευαγγελισμό του Γένους, αλλά και της Θεοτόκου, της Υπέρμαχου Στρατηγού του.
Εκεί, στη γη της Ιουδαίας, στη χώρα των θεόπνευστων προφητών, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, φέρνει το Θεϊκό μήνυμα στη σεμνή Παρθένο και ευαγγελίζεται τη γέννηση του Σωτήρα της ανθρωπότητας.
«ΧΑΙΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΕΤΑ ΣΟΥ. ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΣΥ ΕΝ ΓΥΝΑΙΞΙ».
Αυτό το χαρμόσυνο άγγελμα, αυτή η αγγελόμορφη ανακοίνωση, ότι ο Θεός συγχώρεσε τον άνθρωπο και στέλνει τον μονογενή Του Υιό για να σηκώσει στους αναμάρτητους ώμους Του, όλη την αμαρτία του κόσμου, στάθηκε ο ευλογημένος Ευαγγελισμός της Θεοτόκου.
Πόσο δέος, αλλά και πόση ευτυχία θα πρέπει να αισθάνθηκε η αγνή εκείνη κόρη, όταν ο άγγελος της ανακοίνωσε τον απώτερο σκοπό της ύπαρξής της, όταν κατανόησε ότι ο καρπός των σπλάχνων της θα ήταν ο Λυτρωτής, ο Μεσσίας, εκείνος που θα νικούσε το θάνατο, με θάνατο.
Εδώ στην Ελλάδα, στη γη της σοφίας και των ηρώων, στην αγιοφρούρητη Μονή της Αγίας Λαύρας, ένας εμπνευσμένος ιεράρχης, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, υψώνει το Λάβαρο….. της λευτεριάς το πέπλο. Και ευαγγελίζεται με λόγια ξέχειλα από πατριωτικό παλμό και τρεμάμενα από ιερή συγκίνηση, τη λύτρωση του Ελληνισμού από τη βδελυρή τυραννία.
«ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ !!!»
Βαρύς, λακωνικός και ρηξικέλευθος όρκος, που μαζί με το Θούριο του Ρήγα, αντήχησαν στις λαγκαδιές και στα φαράγγια, για να σκορπίσουν στις σκλαβωμένες ψυχές γλυκιά ανατριχίλα και ρίγη εθνικής ανάτασης.
Έφτασε επιτέλους η μεγάλη στιγμή, για να εξοφληθούν παλιοί λογαριασμοί και να υπογραφούν με αίμα τα συμβόλαια και τα πρωτόκολλα της τιμής.
Οι απαράμιλλοι εραστές της ελευθερίας το ξέρουν καλά, πως το δέντρο της, ποτίζεται μόνο με αίμα. Αίμα λιγοστό και πανάκριβο. Βάλσαμο και φυλαχτό μιας περιούσιας φυλής, στα μαύρα χρόνια του δουλικού βραχνά.
Ο τύραννος μαίνεται. Σφάζει, ατιμάζει, καίει, φυλακίζει, απαγχονίζει, βρυχιέται και μουγκρίζει.
Φωτιά και στάχτη, καπνός και πυρωμένο σίδερο ρημάζουν τη μαρτυρική γη των μεγάλων ιδεών.
Ζωσμένη από φλόγες η Ελλάδα, πορεύεται στο δρόμο του μεγάλου χρέους, γιατί…. η μοίρα, την έταξε να φυλάει Θερμοπύλες.
Για εφτά χρόνια η Ελλάδα γίνεται πρωταγωνιστής στο θέατρο της μεγάλης εποποιίας, του αίματος και της φρίκης. Δίπλα στους μεγάλους μας αγωνιστές, σε μια χούφτα ξαρμάτωτους ραγιάδες, ξεχωρίζουν και μεγάλες ευρωπαϊκές μορφές, λάτρισσες του πανάρχαιου Ελληνικού μεγαλείου, που όπως οι ίδιοι διακήρυτταν, ζούσαν για να «ίδουν την ελευθερίαν αναθάλλουσαν.»
Οι μεγάλοι αγωνιστές της επανάστασης, γνωστοί και άγνωστοι, προσέθεσαν με το μάλαμα της θυσίας τους, ένα ακόμη πολύτιμο πετράδι στο χρυσοποίκιλτο της ιστορίας μας περιδέραιο.
Τους τιμούμε, τους αναγνωρίζουμε και θα τους ευγνωμονούμε πάντα.
Το ’21 για μας τους νεοέλληνες αποτελεί ανεκτίμητο εθνικό κεφάλαιο. Είναι η ίδια η προσωποποίηση της δόξας. Μαρτυρεί την ακατάλυτη δύναμη του λαού μας, τη ζωτικότητα και το σφρίγος του.
Οι ήρωες του ’21, γνωστοί και άγνωστοι, με την αυτοθυσία τους, σήκωσαν την ταφόπετρα της Ελλάδας και οδήγησαν έναν λαό από την αυταπάτη και την ονειροπόληση στο φως της πραγματικότητας. Από την ανυπαρξία… στην πρωτοπορία των ελεύθερων λαών.
Ας σημειωθεί ότι όλοι αυτοί, που έπεσαν για τη λευτεριά, δεν ήταν ούτε δεξιοί, ούτε κεντρώοι, ούτε αριστεροί! Ήταν απλά….ΈΛΛΗΝΕΣ!!!
Το κορυφαίο μήνυμα της Ελληνικής επανάστασης, είναι μήνυμα ζωής και αισιοδοξίας. Διαρκούς ενότητας και πάλης για τη λευτεριά, την ανεξαρτησία και την εδραίωση της Δημοκρατίας.
Τούτες οι μέρες , είναι βέβαια μέρες ιστορικής μνήμης και βαθιάς εθνικής υπερηφάνειας.
Θα πρέπει ταυτόχρονα όμως ν’ αποτελούν και ευκαιρία βαθιάς περισυλλογής, σκέψης, αυτοκριτικής και έντονου προβληματισμού για το μέλλον.
Ειδικότερα σήμερα, που οι αξίες ευτελίζονται, που οι θεσμοί αποδυναμώνονται….
Σήμερα, που η σήψη του κοινωνικού και πολιτικού ιστού αναδίδει δύσοσμες μυρωδιές….
Σήμερα, που η οικογένεια διαλύεται, που η εκκλησία λοιδορείται, που η παιδεία ταλανίζεται και παραπαίει….
Σήμερα, που οι ανθρώπινες σχέσεις δε διαφέρουν από εκείνες μεταξύ αρπακτικού και εκτεθειμένης σάρκας….
Σήμερα , στην εποχή της κρίσης των αξιών και της οικονομίας, στην εποχή της πανδημίας, που ταλανίζει την παγκόσμια κοινότητα….
Σήμερα, που σε πείσμα της αδιαντροπιάς του σύγχρονου κόσμου, η μικρή μας χώρα προσπαθεί να σταθεί όρθια, να σώσει την περηφάνεια της, ελπίζοντας και καρτερώντας την Ανάσταση…
Σήμερα, είναι επιτακτική η ανάγκη, το τρανό μήνυμα του ’21, όπως και εκείνο το Θεόσταλτο της Θείας ενανθρώπισης να αναγεννηθούν στις καρδιές όλων μας.
Το πνεύμα της συσπείρωσης, της ενότητας και της θρησκευτικής πίστης, κυριάρχησε σ’ όλους τους Ελληνικούς αγώνες.
Το ίδιο πνεύμα, γαλούχησε και τους αγωνιστές του ’40 και της εθνικής αντίστασης.
Εκείνο χαλύβδωσε και τους εξεγερμένους φοιτητές του πολυτεχνείου.
Αυτό θα πρέπει και σήμερα να διέπει και να εμπνέει τον προσωπικό και καθημερινό μας αγώνα. Και η απόλυτη ευθύνη γι’ αυτό, ανήκει αποκλειστικά σε ’μας τους μεγαλύτερους. Στους ταγούς της πνευματικής και κοινωνικοπολιτικής σκηνής. Στους Γονείς, στους πολιτικούς, στους ιερείς, στους δασκάλους.
Γι’ αυτό, ας στραφεί την ιερή τούτη στιγμή ευλαβικά ο νους μας, στους αθάνατους εκείνους προμάχους της εθνικής μας αποκατάστασης.
Ας κλείνουμε με σεβασμό το γόνατο και ας προσφέρουμε το δάκρυ μας ως ευωδιαστό θυμίαμα στο «βωμό» της θυσίας τους και ας τους τιμήσουμε με τη γαλανόλευκη υψωμένη στο μπαλκόνι, με την Παναγιά θρονιασμένη στην ψυχή, με την ελπίδα ριζωμένη στην καρδιά και με το χαμόγελο να ανθίζει κάτω απ’ τη μάσκα!
Σήμερα που γιορτάζουμε με βαθιά ικανοποίηση και ιστορική αναπόληση την ιερή τους μνήμη, ας τους υποσχεθούμε πως θ’ αποτελούν για μας αρχή και κανόνα ζωής και πως πάντα θα διαποτίζουν με το φρόνημά τους, τους μεγάλους εθνικούς μας οραματισμούς.
Είναι τούτο χρέος ιερό!! Εθνική επιταγή!! Μέγιστο καθήκον!!
Ο αγώνας τους, ας είναι για μας τους νεοέλληνες όρκος τιμής και η βαριά κληρονομιά τους ας διατηρείται από μας ως κόρη οφθαλμού, γιατί…
«πατρός τε και μητρός και των άλλων προγόνων απάντων, τιμιώτερον και αγιώτερον εστίν η πατρίς».
Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α Ε Λ Λ Α Δ Α ! ! !
ΣΠΥΡΟΣ Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Αφήστε μια απάντηση